elimde neden hala okumaya okumaya çalıştığımı bilmediğim bir yığın herze.

bir virgina wolf masalında tükeniyor nefesimin ritmi
içimde isyan eden bir memur, boynumda kravat
ve ben ne şair, ne müellif, ne sahaf
olmanın verdiği rahatlık gereğince
ellerimle bir bahar daha çiziktiriyorum sıraya...

usul usul başlayan yağmur
ellerime zincir, dudaklarıma mühür...

elimde neden hala okumaya direndiğimi bilmediğim bir roman yine.
huzur...
gök mailiğini kurşun gibi dökmüş üstüme
ruhum göz göz ...

ilkin,
vapurda karşılaşır iki sevgili
nuran’ın eski ayakkabıları hicap
mümtaz’ın gözleri mazi...
mümtaz’ın gözleri * Galip ...
sonra, unutamadığım bir müntehir...

elimde neden hala okumaya direndiğimi bilmediğim bir roman...
kulaklarımı yırtan o ağır ezgi,
ruhumu tırmalamakta

fakat

hiç bir devre isyan etmedim ben
korkakça yazdığım son öykü vazgeçiriyor beni
/beklemekten/
yorulmuş ayaklarımda kor alev şiirlerim
ve ben ne müellif, ne şair, ne sahaf...

süleymaniye’de,
sahafların önündeki çınarın altında
hiç adressiz bir mektup beklemedim ben


elimde neden okumaya direndiğimi bilmediğim bir roman...




*adı geçen romanda Mümtaz, Şeyh Galib hakkında bir kitap yazmaktadır...