şehir endazesi.. cihan içimin sesi demiştim hatırladın mı? içimin sesini susturan o yağmur ve kandil gecelerinin içime yer edenliği, dedem, anneannem uyumakla büyünmüyor cihan anladım mumlar yaktığımda elektriksiz gecelerinde şehrin, ve balkonların sessizliğini dinlediğimizde karakoç okurken yahut, zamanı genişlete genişlete elden ne gelir büyüyünce ne gider? ağlasan cihan , gözyaşın ömre bedel lakin şarkıların gözü kör olmasın fakat bir nokta da yakmasın canımızı cihan sen, o değilsin anladım kuş yuvaları, pencere pervazları kız kulesi, gece ıssızlığı ah cihan şairi mi yakmalı onları mı? ışıkları söndür mum yakıp karakoç okuyalım. .. |
içimin sesi demiştim
hatırladın mı?
içimin sesini susturan o yağmur
ve kandil gecelerinin içime yer edenliği,
dedem, anneannem
uyumakla büyünmüyor cihan
anladım
evet şair,"uyumakla büyünmüyor.."
iç sızlatan kelimeler bir "cihan" a seslenmeler..belki de faklı geldi birden..
kendimle,kendi düşlerimle yaralanmanın soğukluğu gibiydi şiir..
etkisi soğuk düşlerin üzerinde "buz" gibiydi..
titredim...
çok güzel bir şiirdi..yüreğe sağlık
sevgiyle