İNCİR AĞACI VE YOLçenemi yarıp, canımı yakmıştı çok orda, o yerde çocukluğumun bahçesindeki incir ağacının dalı bir de yol biri yüzümde, biri ruhumda izlerin arkasından su döküp geleceğinden emin o hayatıma ilk giren adamı uğurlamıştım uzak yollara dönmedi çok yandı canım ordan bu yana düşmanım yollara bir de incir ağacına ikisi de onmaz izler bıraktılar bende aynaya her baktığımda izini belli eder incir ağacı aklıma her düştüğünde /O kalbimin etrafındaki küller uçuşur her seferinde yeniden döner kora hani bir gün okul yolunda görüp kolumda kimdi diye sorduğun O yakışıklı hayatıma ilk giren adam O benim babamdı yolların götürdüğü şimdi çok uzaklarda olan... Hâdiye Kaptan (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |
öpseydi iyi olurdu babam
götürdü diye küskünüm yollara
çiğnerim, ız borakırım ben de yollara
beklesin
yağmurları silsin izimi..
fir olayım incir ağaçlarıyla
bal damlalı meyveler sunsun benden sonraya
bir de.. acıtmasın yollar içimi
Allah rahmet eyleye babanıza
cennet mekan olsun kabiri