Öte DemMezarım üstünde duran ayak sıcağı pir, kanatları bin yıl yanmışa medet et… bana bir nefestir sana verdiğim can aşka secde edince alın çizgilerim pir’den esen yel şarkısı gül gibi gür yanar meydan alevinde ölüm bize dost gelir cebimdeki şekeri dostun cemaline sürerim o kirpiklerinden yastık yapar serime ocağına bahşederim küllerimi yine sus olur gönlün kafesini karartan güneşsiz simalardan atlar koşulur saraylarda kılıçla selam verir kızıl boynuma dost eli hırsızları o zaman uzak susmak gibi ağıt yakan analardır sen çocuk olduğundan cancağızım ekin diye yolduğunu buğday bilirsin güneşin gömüldüğü dağın yamacında bir nefeslik mesafede kanatlanan ve hep kendinden öteye giden kardeşimdi benim tenime yabancı ağıtıma ortak yabancı devret açılı sözlerini dikenli yollarda yaktığın anılara özgür bir mezar için dost bir kanat icat et K.Y. |