SAKIN BÜYÜME GÖLGEM
Büyüme gölgem
Kimseler görmesin uzunluğunu Yanlış anlar insanlar Bir kuşluk öncesine kısa düş Güneşten sakın kendini. Övünmek; Fıtratında var insan oğlunun Belki kanabilirim nefsime Ne büyük Ne azametli gölgem var diye. Haşa! Bir kibir duygusuna kapılabilirim... Sen büyüme gölgem Ruhuma düştüğünce Öyle kısa vur varlığıma gizlice Sen dağlara Ağaçlara Hatta bulutlara uzun düş Hardal tanesi kadar olsun yerim Dünyada. İstemem uzun düşen gölgeler Devasa şekiller Ben kendi içimin küçüğüyüm.... Sen sakın büyüme gölgem Yansıma ışık hüzmelerinden Yalancı şeklimle gözüme Çıkmam güneşe öğleyin İkindilerden sakınırım kendimi Akşamın hüzünlü saatlerinde, Yatsılarda çıkmam mehtaba... Sen sakın büyüme gölgem Olduğumdan küçük göster şeklimi Yanlış anlar insanlar Kibirli biri sanırlar beni Haşa! Sen biliyorsun ki Varlığımdan yedi kat küçüktür ruhum Sen sakın beni büyütme gölgem.... ... Toynak |
Kıyamadım dizeleri ayırmaya şiir*i gücendirmeyeyim diye
ama hissettirdi
Güzel bir paylaşım
Tebrikler