K Ö R E B Esabır taşı olsa çatlardı gelişin, duruşun, bakışın yüzünün çözemediğim gizi ? bir paratoner gibi çekip kendine karanlık tünellere sürükleyişin s a n k i bir saklambaç oyunu sürer durmadan bir uçuruma doğru sürükleyip sonra kurtarışın bir alıcı kuş misâli açtığın yarayı kendi ellerinle sarmalayışın huysuz çocuk oyunlarının gel gitleri gelir durmadan önüme daha ne kadar körebe olacağım seninle? Hâdiye Kaptan |
sobelenen duygulardır sayfalara sığan
kendi yalnızlığına takvim tutar
aynalarda gördüğüm körebe...
kutlarım...