Bu yüzden
ölüme en yakın sokak unutulmaktan geçer…
belki de bu yüzden insanlar ebediyen hatırlanmak için intihar ederler sanki hep seviliyor ve hep düşünülüyormuş gibi düşünmenin kendilerini kandırmaktan ileri götürmediğini fark ederek ve artık kendilerini aldatmaya gerek görmeyerek Ve bunu bir şekilde belli etmeye yeltenerek Düşünceler, bilinmezler, gelgitler ve süre gelen değişiklikler etken birinin edilgen hiçbir şeyi olmak korkusu o bile olamamak.. unutmak işte.. unutulmuş olmak! Tamamı ile var olabilmek için yok olabilme telaşı işte bu habis düşünceler o kadar çoğalıp büyürler ki; sonunda doğdukları bedenleri yok ederler. ölmek, hele daha yeni doğduğun bedende, kim ister ki?.. |
KUTLARIM...