1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
924
Okunma
ölüme en yakın sokak unutulmaktan geçer…
belki de bu yüzden
insanlar ebediyen hatırlanmak için intihar ederler
sanki hep seviliyor ve hep düşünülüyormuş gibi düşünmenin
kendilerini kandırmaktan ileri götürmediğini fark ederek
ve artık kendilerini aldatmaya gerek görmeyerek
Ve bunu bir şekilde belli etmeye yeltenerek
Düşünceler, bilinmezler, gelgitler ve süre gelen değişiklikler
etken birinin edilgen hiçbir şeyi olmak korkusu
o bile olamamak..
unutmak işte..
unutulmuş olmak!
Tamamı ile var olabilmek için yok olabilme telaşı
işte bu habis düşünceler o kadar çoğalıp büyürler ki;
sonunda doğdukları bedenleri yok ederler.
ölmek, hele daha yeni doğduğun bedende,
kim ister ki?..
Cevap Yaz