(3) KARA ZURNA
Aşık olman gerekmez,
ne Yunus’u sevmen ne de denizi mavi, Şair ! Tuz ile yeşil Erik, Dud’un buruğu, İğde’nin unumsu tadı. İncir; damla damla bal kusacak; Yaprağı tozlu, sütü yapış, kabuğu kaygın yeşil, içi kumlu çıtır çekirdek. "Şiir, beş duyuya hitab edecek !" Bu masalda böyle başlar, matitasların özgürmü özgür, Hür ve demokrat Develerin Tellak olduğu ülkemde. "- Öl !" Dedik öldünüz. "- Yaşa !" Dedik süründünüz. Her şey bizim için, aferin ! Güneşin batıdan doğduğu Ülkemde, bir türlü doğmaz umutlar, batar. "- Bir doğruda sen bul, Kara Zurnam ! Ya kızdır Medya’yı ya sevindir" Hani, Aşk Şiiri olacaktı bu, ağlamaklı. Göz Kurum, yaşlı yatağında ağlamaz. |
şiiriinizi sevdim