Gitmelerin Alnında Ağlıyor Koca Şehir
ömrüm ağlıyor karanlığın sarkacında
geniş pencereden gök’yüzüne bakınca yıldız gülümsemesi oluyor gözlerin nicedir izlemiyorum yağmur yağmur yüreğime damlayan suretini naftalin kokulu cümlelerle yıkıyorum ayrılığın merasimini düşünüyorum da sustuğum yorulduğum durulduğum ne varsa dökülüyor mavi kıyılara ağız boşluğana yerleşen bir türküyle uğurluyorum seni gitme saatin gelince de gecenin ayaklarına yapışıyorum nefes aralığında kal diye NE OLUR GİTME İçimin huzurlu şehri |