Çamaşır İpine Serilmiş Hüzün
Çamaşır ipinin bir ucu bizim,
Öbür ucu sizin penceredeydi. Sabun kokulu bir gökkuşağının Altından geçip evlerine dönerdi Yorgun babalar. Kaleleri daracık Arnavut taşlı sahalarında Maç yapan çocukların, Seyrine dalıp giderdin Biraz cesaret deyip Sesim uzansa sesine Dokunabilirdi belki. Martılara benzetirdim Beyaz okul gömleğini Tahta mandallar sanki Gagalarında simit Sizin balkon küçük vapur Bizim ev yaşlı iskele. Hangi vapur bağlı kalmış Hep aynı iskelede. Taşınıp gittiğiniz gün Kalakaldık öylece, Ben ve çamaşır ipi. Bir ucu sizin pencerede, Bir ucu işkencede. Barış Çelimli |
Saygılarımla