YOLCULUĞUMSoğuk bir kış günü başlamış dünya yolculuğum. Daha baştan kendine soğutmuş dünya beni Bulutları germiş üstüme doğacak güneşlerin önüne Sarmış bütün dikenli tellerini derilerimi kanatırcasına Kafeslerin içine hapsetmiş anahtarları bulunmayan kapılarının Issız adalara sürgün etmiş geri gelmeyecek gençliğimi Soldurmuş bütün çiçeklerimi, yağmurlara hasret bırakmış Yakmış bütün benliğimi, yangınlarda bulmuşum kimliğimi Fırlatıvermiş hayatımı, hayal bile edememişim hayatımı Düzlüğe erişememişim sonu gelmez yokuşlarda Tırmandıkça sarp kayalar dikilmiş önüme Yeri gelmiş yuvarlanmışım baş aşağı ümitsizce Hep virgüllerle yaşamışım, nokta koyamamışım tek bir cümleye… |
NOKTA TELAŞ ETSE DE SONU İŞARETLEMEK İÇİN HÜZÜN VİRGÜLLERİN İKTİDARINDADIR...
SEVGİLER...