Ben sana
Gürültüyle gelmedim.
Kapını tekmeyle açmadım,
Kalbime buyur etmedim seni.
Yavaş yavaş aldım içeri,
Zarar görmesin diye
Sesini bile kısmıştım sevgimin.

Ama sen…
En sessiz yerimden
Çıkıp gittin.

İnsan en çok
“Anladım” diyenlere inanıyor,
Meğer bazı anlayışlar
Sadece gitmeye hazırlıkmış.

Bak,
Kimseye şikâyet etmedim seni.
Adını
Kırgın cümlelerin içine koymadım.
Ama bil ki
Suskunluğum
Bir bağırıştan daha ağırdır.

Ben sana
“Kal” demedim,
Çünkü kalmak
Bir kelimeye sığmazdı.
Ama gitmek de
Bu kadar kolay olmamalıydı.

Sitemim var evet,
Ama ucuz değil.
Kırgınlığım var,
Ama nezaketsiz değil.
Ben seni
Hâlâ adam yerine koyacak kadar
Seviyorum.

Şimdi dönüp bakıyorum da,
En çok neye kırılmışım biliyor musun?
Verdiğin sözlere değil,
O sözleri söylerken
Hiç tereddüt etmemene.

İnsan bir şeyi
Bu kadar rahat söylüyorsa
Ya çok inanıyordur
Ya da çoktan vazgeçmiştir.

Ben seni
Bir ihtimal sanmadım.
Sen beni
Bir seçenek bile saymadın.

Bak bu can yakar işte.
Ama insan
Canı yandıkça
Olgunlaşırmış.
Ben o yaşa geldim.

Artık seni
Aramıyorum gecelerde,
Ama geceler hâlâ
Beni sana soruyor.
Cevap vermiyorum.
Çünkü bazı hesaplar
Dünya dilinde görülmez.

Sen gittin,
Ben kaldım.
Ama bu “kalan”
Eskisi değil.
Bir parçasını
İnandığı yerde bırakmış bir adamım artık.

Benim sitemim
Aşkın bitmesine değil,
Aşkın bu kadar kolay
Bitirilebilmesine.

Yoksa bilirim;
Her sevda sonsuz değildir.
Ama her gidiş
Bu kadar aceleci olmamalı.

Bak hâlâ
Adını kirletmedim.
Hâlâ
Hatıranı yere düşürmedim.
Bu da benim terbiyem olsun.

Şunu bil istedim:
Ben senden sonra
Kimseye kolay güvenmedim.
Çünkü insan
Bir kere en sağlam yerinden
Çökünce
Artık duvarlarını kalın örüyor.

Ama yine de
Beddua etmedim sana.
Çünkü beddua
Sevmenin bozulmuş hâlidir.
Ben sevgimi bozmadım,
Sadece susturdum.

Eğer bir gün
“Ben nerede yanlış yaptım?”
diye sorarsan kendine,
Cevabı bende arama.
Kalbin sana yeter.

Ve eğer bir gün
Beni hatırlarsan,
Bir pişmanlık gibi değil;
Bir ölçü gibi hatırla.
Çünkü ben
Ne fazla geldim
Ne eksik kaldım.

Ben sadece
Olmam gereken kadar sevdim.
Senin cesaret edemediğin kadar…


Kadir TURGUT