Yaz dedin ya…
İçimdeki bütün suskunluklar ayağa kalktı.

Biliyor musun seni ne kadar özlediğimi,
Biliyor musun muradım nedir?
Sorarlarsa dünyadan ne istedin diye,
Boynumu eğip susarım önce,
Sonra kalbimi açarım:
Ne mal, ne mülk…
Gönlümün muradı bir tek sensin,
Aydınlığım.

Ben seni
Kalabalık duaların arasında tek isim gibi sevdim.
Herkes bir şey isterken hayattan,
Ben senden başka bir dilek koymadım
Avuçlarımın arasına.
Zenginlik dedikleri şey
Bir ev dolusu eşya değilmiş meğer,
Bir yüreğin bir yürekte
Yer bulmasıymış.

Geceleri sor bana,
Uykum kaç kez senden ötürü bölündü.
Karanlık çöktüğünde
Işıkları yakmam,
Adını anarım;
Çünkü senin adın
Geceden daha aydınlık bana.

Ben vazgeçmeyi bilmedim senden,
Öğrenemedim.
Öğrettiler susmayı,
Katlanmayı,
İçime gömmeyi…
Ama seni içimden çıkarmayı
Kimse öğretemedi.

Her şeyin bir bedeli var derler,
Ben ödemeye razıyım.
Yalnız kalmanın da,
Beklemenin de,
Anlaşılmamanın da…
Yeter ki bil:
Bu yürek
Sana yanlış bir niyet taşımadı hiç.

Ey gönlümün sükûnu,
Ben seni isterken
Dünyayı karşıma aldım.
Bir ömür eksik gülmeye,
Yarım kalmaya razı geldim.
Çünkü bazı sevdalar
Tam olmak için değil,
Hakikat olmak için yaşanır.

Eğer bir gün sorarsan
“Bu kadar susarak nasıl sevdin?” diye,
Şunu bil:
Ben sesimi değil,
Kaderimi koydum önüne.

Ne malda gözüm var,
Ne mülkte.
Benim bütün varlığım
Sana niyetlenmiş bir kalp.
Gönlümün muradı sensin
Ve sen
Bu karanlık dünyada
Bana yeten tek aydınlıksın.

Kadir TURGUT