Geldim kapına,niyâz eylerim Rahmân’a
Eğdim başımı, yorgun ve bî-çâre.
Ruhumda asırların izi, bil ki, yara
Bir damla umut dilenir bu biçare.

​Yedi kat göğü aşan o nâ-mütenâhî ses,
Kalbimde yankılanır, her nefeste heves.
Sükûtum dahi zikir artık, ey yegâne
Zaman durur, mekân kaybolur,
Kalır O Kâinâtın özü.

​Aradım her yerde, nefs denilen kuytuda,
Gördüm ki yalan, dünya denilen bu rüyada.
Her zerrem fânî, her idrâkim bir sis perdesi
Senden gelen nurla erir bu karanlık dert perdesi.

​Ey varlığıma sebep, yokluğuma son veren,
Lütfunla çağla ki,taşlaşmış bu kalp
Ne servet, ne şöhret, ne beşerî bir arzu
Tek dileğim;
Senin Rızân’a ulaşmak, bu son arzu.
​Bir avuç toprak bu beden,
Özüme döndür beni,
Senin aşkınla yanıp,
Küllerden doğur beni.
İşte Secde’deyim, en aciz ve en yüce yer
Kabul et bu niyâzı, ey Âlemlerin Şahı!