DÜNYADAFelek ile pay eyledik bölüştük Ona gül-i rana bana har düştü Dünya’yı Güneşi Ay’ı görüştük Bana kabristandan bir mezar düştü Bahçe ona bostan ona bağ ona Şeker ona şerbet ona yağ ona Güzel ona yiğit ona sağ ona Bana maraz beden can bizar düştü Hasret ile aşkı dâra düşürdü Cilvesiyle yardan yara düşürdü Tuzak kurdu beni dara düşürdü Gözü sürmeliden bir nazar düştü Mühürledi doğum ile ölümü Kayıt etti yaşadığım bölümü Dalında soldurdu açan gülümü Yeşil yaprak gazel oldu zar düştü Kimler ağladı da kimler şad oldu Kimler unutuldu kimler yâd oldu İnişli çıkışlı bir hayat oldu Yollarıma lapa lapa kar düştü Âdem idim âlem ile dürüldüm İlden ili bir sebeple sürüldüm Pervaneler hiç söyler mi yoruldum Döne döne yandım bana nar düştü Heybetli dağların başı kar idi Yokuş yolun bir tarafı yar idi Oysa tek tesellim nazlı yâr idi Ona Gözükara bana kör düştü Seyr ü Sefer (Sh. 88) Mehmet Gözükara |