Ne Hurman ne Ceyhan ne de Söğütlü
Sulamaz ovanı uyan Elbistan
Meramın anlatsam kalem kağıtlı
Yaran tazelenir dayan Elbistan

Ne kısmettir ne hikmettir çektiğin
Kılçık verir başak vermez ektiğin
Meyve vermez alıç diye diktiğin
Kaç asırdır ettin ziyan Elbistan

Kıtlık kalktı kara yazı kalkmadı
Tavşan kalktı kara tazı kalkmadı
Katar kalktı lakin tozu kalkmadı
Etmez devletine isyan Elbistan

“Kök kurursa gövde çöker” demişler
“Kim ederse bir gün çıkar” demişler
“Ateşin kanunu yakar” demişler
Sana yardım etsin Sübhân Elbistan

Düşün düşte uçan kuşu kurt kaptı
Değirmende dönen taşı kurt kaptı
Gözde kirpik ile kaşı kurt kaptı
Nasıl katlanmalı insan Elbistan

Kapımıza çadır açtı her hüzün
Ondan bir kıymeti yoktur gündüzün
Belki de bura bittiği yer sözün
Duymuyor sesini cihan Elbistan

Her ah bir inleme düşer özünden
Bulgur bulgur kaynar Ceyhan gözünden
Ağlar Gözükara’m belli yüzünden
Sen gülsen gülecek inan Elbistan

Çark-ı Devran (sy.173)