Olmazsa Olmuyor!
Elbistan tarihi dillerde destan
İl olmaya kıl kalmıştı olmadı Canın esirgemez vefalı dosttan İlbayına yıl kalmıştı olmadı Cennetten cem olmuş Ceyhan’ın suyu Başşehir eylemiş Dulkadir boyu Kendine mahsustur düğünü-toyu Duvak için tel kalmıştı olmadı Derdini yazmakla dertleri bitmez Başına gelenler hoşuna gitmez Ateş düşmeseydi dumanı tütmez Yana yana kül kalmıştı olmadı Farklı mana çıkarmayın sözümden Tatlı pekmez olmaz ekşi üzümden Kerem yandı Aslıhan’ın yüzünden Sanma başka yol kalmıştı olmadı Yapraksız ağacın gölgesi olmaz Doğru sallansa da her dem yıkılmaz Bahtı ağ olanın yeşili solmaz Her bir rengi al kalmıştı olmadı Karardı gözlerim kayboldu ışık Büyük şehir olduk karma-karışık Gözükara’m şair yurduna âşık Bülbül ölmüş gül kalmıştı olmadı |