2
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
120
Okunma
Bir ömrün yorgunluğu diner miydi,
ahşabı yaşlanmış banklarda,
Soluğu tükenen zamanın dizlerinde,
Bir anlık inşirah,
ruhumun en eski kırıklarına
Rabbin üflediği bir nefes olur muydu?
kim bilir…
Işık sızarmış göğün en gizli perdesinden,
ben ise kendi içimde
adı konulmamış yaralar taşırım.
kimin yazgısından düştüyse üzerime,
bugün hangi renge boyanır acım,
hangi semte dökülür gölgem?
bir karanfil verin bana,
siyah olsun…
suskunluğun rengi,
gecenin dili,
hatıraların kefeni olsun.
Bir karanfil verin bana
Hatrı olsun!
Kahve fincanına sığmayan,
hatırlı bir hatır.
Bir karanfil verin bana,
Hasreti vuslata,
Matemi sevince, boyasın.
Bir karanfil verin bana,
Gölgesine yaslanayım.
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz