Bir düğümdü aşk,
ilk günkü gibi sımsıkı,
çözülmez bir sır,
vaktin yorgunluğunu tanımayan bir bağ.
Ve o düğüm…
en sahici hâlini buldu,
Âlemlerin Sultanı’nın dilinde:
“Benim kördüğümüm sensin, Âişe!” dedi.
Ve aşk, bir düğümde ölümsüzleşti.
Âişe sordu:
“Ya Resûlallah, kördüğüm nasıldır şimdi?”
Ve O dedi:
“İlk günkü gibi…”
Sevda, zamana meydan okuyan
ebediyetin harfiydi onun dudaklarında.
---------
Bir kördüğüm masalıydı hayat,
Neydi düğüm?
Salıncakta,sevinçlerden örülmüş
bir güven ipi.
gelinin belinde al kuşak gibi sımsıkı,
bir dostun elinde emanet kadar sahici,
bir annenin örgüsünde umut kadar diriydi.

Erzak küplerinde bereket,
ayakkabı bağcıklarında hareket,
uçurtmalarda çocukça bir tutku,
Devenin boynunda sadık bir hizmet…
Halı tezgahında
aşklara nakış,
her düğüm bir harf oldu:
bazen bir kelimeye sığdı,
bazen bir kitaba,
bazen alfabelere bile sığmayan manaya dönüştü.
Şimdi ise iplikler çözülmüş,
düğümler gevşemiş,
insanlar birbirinin kalbinde
ilk günkü gibi değil,
son günkü gibi duruyor.
Bir büyücü düğümü ele geçirmiş
Üflüyor!
Aşk ağlıyor...

Derken bir gün
iplikler pamuk oldu,
düğümler tutmaz oldu
İşte, ne olduysa o zaman oldu:
Vefânın düğümü çözüldü,
ardından sadakatin,
ardından aşkın…

Ve bir daha
hiç kimse
kördüğüm olamadı.



------------------------------------------------------

"Ey kalpleri birbirine düğümleyen Rabbim,
bizi çözülmeyen vefâya erdir.
Zamana yenilmeyen sadâkat nasip et,
ilk günkü gibi diri, saf ve berrak bir aşk bağışla.

Gözlerimizi ilk günkü berraklıkla baktır,
dillerimizi ilk günkü dürüstlükle konuştur,
gönüllerimizi ilk günkü safiyetle bağla.

Unutulan sözleri bize hatırlat,
dağılan iplikleri yeniden ilmik eyle.
Bizi, çözülmeyen düğümlerin,
kopmayan bağların,
ebedî sevdaların kapısına ulaştır.

Ve Sen ki Habîb’ine “ilk günkü gibi” dedirten Kudret’sin,
bizim muhabbetimizi de
ilk günkü gibi daim kıl."
Âmin.