yokluğunda biriktirdiğim acılar cebimde
uzunca bir yolculuk yine sen içimde
soluksuz kaldığım gecelerde bile
bile bile gelmeyeceğini sessizce
göğsümde emzirdiğim bin hasret var


sessiz kalışım yokluğuna çırpınışlarım
kanar durur bir yerlerde yalnızlığım
ayım güneşim şimdi karanlık heryanım
tutunmak gecenin yakasına sinsice
damla damla ve usulca birikircesine


pusuya yatan acılarım
yalnızlığa demir atmış yarınlarım
susmanın koynunda
sensizliğe suçüstü yakalanışlarım
konuşsam anlatacaktım
konuşsam anlamayacaktın
payıma düşeni aldım


sağır olurmuş yaranın dili
ve körmüş geniş zaman kipinde
öznesizim
sanki ayaklarından vuruldu geleceğim
yorgunum yoruldum
gitmelerin tümüne
ansızın sızım sızım
bir melodi dilimde
d/üşüyorum ulu orta
artık tut elimi demiyeceğim
vazgeçtim…






Şimdi adımın anlamındayım yoksun...


Özlem