UZAK
uzaklardan ışıkları görülüyor şehrin
yıldızlar gibi pır pır yanıp sönen bir de bulutlar kalksa ya üstünden güne doğursa güneşi üstümüze yapışan yalnızlık denen delilik elim dilim şiir kokuyorken üstelik al götür beni o uzak akşamlara şimdi bir sevdanın arka sokağına hayallerimi barındırmıyor geceler uzaklardan gülümseyen bir yabancı mutluluk bana hani tam da vurdu vuracakken saat zamanın hiçini zamanı mıdır yalnızlığın biçimi imgelerle dansını bırakalı kelimelerim kıvrıla kıvrıla giden tren ardında eh işte! ayrılıktı hep derdim usul usul, usulsüz gidersin de ne bu şimdi nedir benim derdim ÖZLEM |