Çiçek açtım toprağına, sevdiğim,
Her yaprağımda adın, her kokumda izin.
Kat beni yüreğine, vatanın olsun kalbim,
Ben seninle varım, sensin bana her şey.

Kurban olayım gülüşüne, nefesine,
Bir bakışın yeter ömrüme,
Gözlerine baka baka duruldum ben,
Hayatın cilvesini sen de buldum.

Seninle başladı gönlümdeki bahar,
Ne fırtına dinler, ne gece anlar.
Bir sözün yeter, bin ömre bedel,
Sende saklı kaldı tüm güzel hâller.

Sevdanla yoğruldum, sevdanla büyüdüm,
Bir sana inandım, bir seni bildim.
Ne dün, ne yarın — hep bugünümsün sen,
Sevdanla yanarım, sevdanla serinlerim.

Bir ben bilirim sende durmayı,
Bir ben anlarım gözlerinde doğmayı.
Ne vakit gülümsesen, dünya durur,
Ne vakit adını ansam, kalbim vurur.

Sevdan bir deniz, ben dalganda savrulan,
Ne yana baksam sen,
Bir sözünle başlar içimde güneş,
Bir dokunuşunla diner her telaş, her endişe.

Senle yeşeren her an, ömrüme can,
Sensiz bir nefes bile eksik inan.
Yüreğimde senin izinden başka yol yok,
Sevdanla yanmak bile bana yük değil,

Seninle dolsun her anım, her yanım,
Adınla başlasın sabahım, akşamım.
Bir gülüşün yeter bana bin bahar,
Sen varken dünya zaten hep bahar.

Ve şimdi biliyorum…
Bazı sevgiler ne zamanla eksilir, ne mesafeyle silinir.
Sen bendeki en güzel yer, en derin izsin.
Ne kadar geçse de zaman, adın hep içimin sessiz duası.

Sevdanla yoğruldum, sevdanla duruldum,
Ne aradım senden başka huzur, ne buldum.
Bir gülüşüne bin ömür feda ederken,
Ben zaten çoktan seninle doğdum.

Varsın dünya değişsin, ben değişmem,
Seninle anlam buldu bu kalp,
Bir nefes kadar yakınsın, bir dua kadar derin,
Ve ben her sabah yine seninle uyanırım sevgilim.

Çiçek açtım toprağına, sevdiğim,
Kokum sende kalsın, adım değil…
Çünkü bilirim; ömür geçse de,
Sevda kalan tek gerçektir.