Dönebileceğim Bir Yer Var Halâ
Dans ederken şafağın kollarında
Öğrenmeli uçmayı turnalar Parmaklarımın ucunda ezerken dünyayı takılmalı dilime son mısralar "Dönebileceğim bir yer var mı halâ" Duyuyorum kulaklarımda ezgisini yarimin Sekizlik vuruşunun iki katlanmış dolgusuyla Önce tırmalasada kulaklarımı Sonra sızıyor yavaşça yüreğime Okşamaya başlıyor inceden ruhumu Az da olsa anlayabiliyorum "Dönebileceğim bir yer var halâ" Nasıl da özlemişim kokusunu Patikaları karla kaplanmış şehrin Aralarına aralık katarak dizilmiş evlerin Bacalarından yayılan tezek kokusunu. İğrentilerim boşuna imiş şimdi anlıyorum Bu dumanın aromasında gizliymiş Özlemlerimin umut kokusu "Yollarıma aşılmaz bentler kurulsada Biliyorum Dönebileceğim bir yer var halâ" Selçuk ERKİ |