Rakamlar Utanıyor Kalbim Ne Yapsın
Susmalarım kuşattı yine geceyi
Dilimi acıların duvarına mıhladım Sen konuş bari gözlerim Seyrin bir yangına durmuş, Annelerin ak sütüne is düşmüş İnsanlığın dağlarına sis düşmüş Mahluka karışmış beşer, Kalbim nasıl tutunsun Gövdemden düşer. Dinmiyor hiç aklımın uğultusu Gövdemin duvarlarına Başını vura vura Kendini kanatıyor kalbim. Tarifi yok bu ruh bulantısının Gözlerim kulaklarımdan Sağırlık dileniyor Evreni alan aklım İşte bunu almıyor Yaş on dört deyince artık İnsanların aklına Parklarda koşup oynayan Kız çocukları gelmiyor. Denklemler kendini parçalıyor Rakamlardan utanıyor matematik Elliden Yetmişten on dört çıkınca Kapkara bir utanç kalıyor. Barış Çelimli |