Kimi insanlar yaşamak için nefes alır, Tesbih şairimiz ise şiirle nefes alır.
Kalabalık imajlara boğulmadan, derin ve özgün çağrışımlar kuran, şiiriyle haşır neşir oldukça aslında kendini kuran, kendi iç evrenine teleskop tutan,şiirin rasathanesinde nöbet tutan bir gözlemcidir Tesbih şair.

''Özgünlük, zamanın eleğinden geçen tek gerçek kalıcılıktır.''
şiirin bu çerçevesine hep dikkat etmiştir.


Kimi şairler kelimelerin göğünde kendi yıldızını izler. Kimisi başkalarının çizdiği yolda gider,
kimisi kendi sadece kendi rotasını çizer. Şiir onun için bir hissetme, bir görme biçimidir. O, kelimelerin peşinden sürüklenen değil, kelimeleri içten içe çağıran, onlarla geceden gündüze bir dil kuran nadir şairlerdendir.

Şiiri bir radar gibi kullandığını söylemek abartı olmaz. Tesbih şair, gündelik olanın içindeki şiirsel çatlağı bulmakta oldukça ustadır. Bir bakış, bir suskunluk, kuruyan bir yağmur damlası ya da kırık bir saat kadranı onun gözünden kaçmaz. Gördüğünü hemen yazmaz o.
Önce içinden geçirir, evirir, çevirir ve demlenmesini bekler.
istenen kıvama renge ve tada gelince ondan sonra döker şiirlerini kağıda.

Herhangi bir akımın şemsiyesi altına sığınmadan yazılmış bir şiir yine.
“Gök kubbenin altında söylenmemiş söz yoktur.” dedikleri gibi.
Duyulmamış olan hâlâ şiirdir. Hâlâ tazedir. Hâlâ ruhta uyanacak bir çiçek gibi yerini beklemektedir.

Şiir, yavaş akan bir sarnıç gibidir.
İçinde birikenler görünmez.
Ama o birikmişlikten damlayan her kelime ruha temas etmesini çok iyi bilir.

Şair konuştuğunda büyü bozulur.
Bu yüzden gerçek şiir, şair sustuğunda başlar.
İşte bazen şiir hakkında konuşmak o sihirli anın üzerine kelimelerle basmak gibidir.

Şiir örtüdür, sırdır, suskunluktur.
O bekleyen bir kar tanesi gibidir.
Vakti geldiğinde bir çığ gibi düşer ruhumuza.

Bazen sadece sustuğumuz ölçüde anlayabiliriz ya şiiri,
şiir bazen öyle bir yere dokunur da, kelimeler geri çekilir, ses kısılır, insan sadece içinden bakar ya o vakit,
işte öyle bir şiirdi.

Hayranlıkla :)
🌾

"Suya seslendim
su cevap vermedi..."

demiş bir şair.

İnsan hep cevap verilmeyen yerdedir.
Acının ve hüznün doğumu.

Bir de "geç kaldığın yer"

Orası şiirin başladığı yerdir.

"Avuçlarımda kuruyan yağmur.
Hangi gökyüzünden sızdıysa içime,
O oranda,
çığlığın genişliğince sustum."

Tebrikler Tesbih, güzeldi.
Selamlar.




Dramatik Buluntular tarafından 16.7.2025 12:53:30 zamanında düzenlenmiştir.

harika imgelerle donanmış sızının kanayan şarkısı

yine güzel hep güzel
kaleminin kalitesine hayralığım ve sevgimle

Tebrik ederim Tesbih