Şiir, insanın iç sesine tercüman olan en önemli edebi türlerden biridir. Bu bağlamda, şiirin gücü yalnızca anlattığı duyguda değil, o duygunun nasıl anlatıldığında, yani şiir dilinin zenginliğinde yattığı gerçeğidir.

Sevgili Aren şairin şiir dili, teknik süslemelerden ziyade samimi ve içten bir ses tonuyla dikkat çekiyor.

Okuyucunun kalbine doğrudan dokunan bu anlatım tarzı, şiire yapaylıktan uzak, sahici bir atmosfer kazandırıyor.Basit ama etkileyici kelimelerle duygu dolu yoğun bir sahne kuruluyor.

Anneye yönelik olarak kullanılan sen zamiri aynı zamanda okuyucunun da kendi annesini hatırlamasına alan açayor, kollektif bir duygudaşlık oluşturuyor.

Zaman, bir annenin bakışıyla başlar anlam kazanmaya. O bakış ki; gözlerinden değil, ruhunun en derininden süzülür çocuğunun üstüne.Yalnızca bir özlem değil; doğrudan annenin ömrüne örülen sabır sevgi ve sessiz bir fedakârlıktır bu. Her ilmikte sessizce işlenmiş bir dua, her düğümde saklanmış bir öğüt var. O kazak ise asla bitmez çünkü annenin sevgisi bitmek nedir bilmez.

Bir fincan kahvenin telvesinde bile annenin gözlerinin izi var. Anne, bir kahvenin hatrında saklı bin yıllık affediştir. Telvesi çökerken kalbe, sanki annenin yorgun elleriyle pişirdiği o sabır taşı gibi ağır ağır oturur içimize. O telvede annenin susuşu, geceleri bölünmüş uykuları, uyanmasın diye sessizce kapatılmış kapılar gizlidir. Bir kahveden ömre yayılan borçlar birikir; öyle k, insan bazen sadece bir anne için yaşadığını fark eder.

Anne, evladının yürüdüğü her yola gölgede kalan bir dua ile eşlik eder. Üstelik bu gölge, korkutmaz, ürkütmez; bilakis sarıp sarmalar. Öpünce geçen ağrılar, annenin bir ilaç gibi yüreğinden damıttığı şifalardır. O şifayı bilim bile açıklayamaz; çünkü annenin öpücüğüyle iyileşmek, sadece biyolojik değil, ruhani bir temastır.

Bir evladın annesine duyduğu minnetin ötesinde, bir mabede yönelmiş teslimiyet gibidir. Anne, yeryüzünde dua formuna bürünmüş sevginin kendisidir.Bir ömür boyunca kendini evladına adayan, her şerre karşı gövdesini siper eden, kalkan olan candır. İşte bu şiirin satırlarında bir annenin cennet kokusu saklıdır.

ve nihayetinde, telvesi çöken bir kahvede olduğu gibi, annenin de zamanı yavaşça, sessizce çöker kalbe. Ne kadar ömür yeter ki onun hakkını ödemeye? "Kaç ömürlük hayat ödenir bilinmez. Hepimiz, annelerimize karşı borçlu doğarız ve hiçbir ömür bu diyeti kapatamaz. Hele bir de o helalliği vermemişse anne, insanın içi bir türlü rahat etmez.

Anne, telvesi çöken bir kahve gibidir. Zaman geçtikçe dibe çöker ama hatırı ömür boyu sürer gider.


Ne diyor şair Yahya Akengin;

" Gül açmış alnında yazması
Barışmış yüreğinde sabırla özlem
Önce cümleye sonra bize duası
Bir gurbet dönüşü içilen çayda
Bin yıllık huzuru demlemiş annem"



Sevgiler selamlar dua ile inşallah.
Çaylar benden olsun yine. )_(. )_(

Afiyetle.

Bazı insanlar,varlıklarıyla dua,
yokluklarıyla imtihandır.

Annenin ötesiz sevgisi ve
hep üzerimizde olan gölgesi
Kıymetli Aren 'in satırlarıyla daha derinlik ve anlam kazandı.

Gerçek sevgi ölümle bitmez,
sadece boyut değiştirir.

Ki,
Geçmiş fincanın dibindeki telve gibidir.
Ne kadar zaman geçerse geçsin hayatımızın bir parçasıdır Anne.
Anılar gibi tıpkı.

Bazen sadece hissedilir annenin bize verdiği sevgi.bu geri ödeyemeyeceğimiz bir lütuf'dur.

Tarifsiz bir hasretin çığlığı bu şiir.
Manevi duyguların güçlü adımlarında her bir satırı okunmaya değer.

Ben bu şiire sadece şu satırla cevap vermek istiyorum.


Gönlümde açan,sana adanmış ebedi bir bahar.



Ve çokca tebrikledim.
Selam,ve dua ile..