2
Yorum
15
Beğeni
0,0
Puan
252
Okunma
Korularda dolanırken avlanır yaban!
Ey maralım!
Resmin arkasında yazılmış akit, aklımı boyuyor her an!
Kağıt kesiğiydi kanamam
Kalemin iğnesiydi gönlüme batan
Birkaç eğreti dikiş sonrası
Seğiren adımlarımdı
Bir dalın kopan yaprağına tutunmak!
Aşk ne kadar ince bir çizgi
Ya cennettesin ya cehennemde…
Solgun bir resmin arkasında yazıyordu
‘’Sen ve ben bu anda kalmak
Ve hatıramızdan birbirimizi çaldırmamak’’
Akan zamana inat o andaydık
Dikişlerimizden sızan can kırıklığında
Kızıla boyanmış bir tualde
Zemheride dolanmaktaydık!
İlk hangimiz soğumuştu?
Donan parmakları soğuran rüzgar
İlk hangimizi kurutmuştu?
Ah yıllarımın yaban korusu
Diken sarmış köklerini
Uğramaz oldu maral yavrusu!
Şimdi!
Sakındıklarım dokunurken bana
Sen geceyi yastık et uzan
Yaban avcıların koynunda!
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
