Ben teşekkür ederim, şimdi daha yerine oturtmuş oldum, selam ile

Hayırlı sabahlar Hocam.
Burada şiire girişi vurgularken nefisle verilen mücadelenin çekişmelerinden bahsetmeye çalıştım acizane. Dünyevi hazların keyfiyetinden kurtulamadığımızda onlar çayın demi gibi koyulaşır ve koyulaştıkça bizi yakar o keyif veren sızılar zaman sonra. Nereye gidersek gidelim peşimizde bir eli üzerimde ben ona nasıl bakarsam bakayım ne kadar itelersem iteleyeyim onun kem bakışları benim hüsnü zan bakışlarımda… Başlıktan anlaşılacağı gibi dünyevi aşklardır nefis ‘’Aşk-ı mübren’’ vazgeçemeyeceğimizi düşündüğümüz veya düşündüklerimiz. İrade çek git derken, nefis: ‘’Hayır sen bu denizin balığı değilsin yüz yoksa kurtulamayacaksın.’’ Hani var ya ‘’Bu bir rıza lokmasıdır yiyemezsin demedim mi?’’ İşte bunu söyleyen aslında bize nefsimizdir. (Bu bağlamda nazarımda kendime göre doğru kullanım hocam.)

Bir alt kıtada ‘’Kısır pınar dan beslenen acı’’ Bu bağlamda kullanılmış, dünyevi can yakıcılığını söylemekte. Oysa tasavvufi acı ne güzel tattır ki yemeklerin baharatıdır. Ve bu şekilde devam etmekte…


‘’Gün be gün ölmeyi bilmek ve bunu böyle güzel bir şiirler dile getirmek nefisti.’’ Bu kısa açıklama şiiri çözdüğünüzün ve anlamlandırdığınızın en güzel nişanesi. Teşekkür ederim hem dikkatinize hem değer veren kaleminize…