Birlikte olamayacağımızı bilirken,
Durmadan seni düşledim.
Çaresizliğin içinde yaşarken,
Seni sevmeyi çok sevdim.

Belki de sadece dizelerimde hoş bir seda olarak kalacaksın,
Sana hislerimi bile söyleyemeyeceğim.
Korkak bir adam olduğumu bileceksin,
Seni hiçbir zaman göremeyeceğim.

Bu muydu hikayemiz?
Sonumuz yazıldı mı şimdi?
Ey yarısı bitmiş şişe, bilir misin?
O, orkideleri çok severdi.

Orkideleri severdi de, bana nasip olur muydu?
Yoksa varlığını gözlerime mi gömerdi?
Şarkıları bilirdi de, hiç bana okur muydu?
Yoksa çiçekleri mi mest ederdi?

Yandım, bittim, kül oldum artık.
Bak! Bir cesetle oturuyorsun.
Canlılıktan eser yok artık.
Gör! Gözlerimde yaşıyorsun.

Arafta asılı kaldım sanki, dirilmeyi istemiyorum.
Dünyam da ahiretim de zehirle yandı.
Yüreğimin kayzeri sustu, sultanları istemiyorum.
Artık taht ta, saltanat da kalmadı.

Sözlerden inşa olsa kaleler.
Yüreğimin ateşi viraneye çevirir.
Sözlere Mazhar olsa hayaller,
Şairlerin kalemi gizlenir.

Kapanlar labirenti zorlaştırıyormuş.
Akılda geznince kapanlar yakalar seni.
Hayatlar yâr için bitiyormuş.
Hayale varınca yâr öldürür seni.

Bitti artık, hicranımı da yaşadım.
Ruhumla alıp veremediğin mi var?
Bitti artık, gözlerini de sakladım.
Hiç gözlerini esirger mi yâr?

Zihnim sustu, kalemimle beraber.
Neden olduğunu düşündün mü?
Çünkü seni gömdüm, hayalinle beraber.
Sen bu kudreti hiç gördün mü?

Yıkık dünyama dönmekteyim şu sıralar,
Aklım devamlı gidip gelmekte.
Elveda hayatım boyunca bana dost olan anılar,
Güzel hayaliniz günbegün aklımdan silinmekte.