yanlış bir şey var bu alemde yanmış bir şey… küfün külü savruluyor havada, çürümüş dokunun son kokusunu nefsin pis nefesini taşıyor rüzgâr, ihanet duygusu topluyor her bulut iğrençleşiyor şarkılarda salınan ay!
herkesin bir cinayeti var; göğsünüzde teraziniz kalbinizde hücreniz yok mu sizin! girin, dökün içinizi içinize siz de bir şey duyacaksınız sizde mideniz varsa bulanır, kusar yüreğiniz kendinize…
görmüyor musunuz; bir turna kınalamış kanatlarını vurulmaya uçuyor bir ceylan avcısına koşuyor ölmek için, kapan kuruyor fareler insana yarasalar altın kafeste ötüyor!..
için için tütüyor bu dünya yağdığı yeri kurutuyor yağmur çiçekler kin döküyor ağaçlar nefret, bir yaprak bile kanatıyor toprağı!..
yalanla örülmüş kutsal dil tapınağı; iki kör pencere iki sağır oda, iki yüzlü yapıda iki süslü kapı bir eşikten pak geçen diğerinden kirli çıkıyor…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
yanmış bir şey... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
yanmış bir şey... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
yine de ağlamam, sevgi sağlam surdur son umuttur; nehir geçmeyen bir şehirde sudaki sevgilimi arıyorum ben!
Sevgili kardeşim yağmurun kuruttuğu anlar asit yağmurları gibi ham maddi hem mecazi gerçeklerle şiir beni aldı öteye beriye götürdü getirdi içinde bulunduğumuz yaşamın şiirsel bir perspektiviydi sizin özgün lirik ve bazen mistik söyleminizle
ilk mısrasından finale kadar bütün şiirlerinizde olduğu gibi sihirli tınılar dolaştı durdu şiirin atmosferinde
kaleminiz daim olsun sizi okumak benim için büyük keyif
yine de ağlamam, sevgi sağlam surdur son umuttur; nehir geçmeyen bir şehirde sudaki sevgilimi arıyorum ben!
Sevgili Ömer Nazmi
Şiirde ki tema; hayatın gerçek yüzüyle örtüşürken yaşama dair beklenilen sevginin taşınan umutları sağlamsa her şeye rağmen hayatı yaşamaya değer kılar.
yanlış bir şey var bu alemde yanmış bir şey…
Yaşanan düzenek içinde insan yapısını hırpalayan, üzen öylesine süren, yitirilmişliklerin yerini alan gelişigüzel hayata duyulan sitemli betimleme ve anlatım ağırlıkta...
için için tütüyor bu dünya yağdığı yeri kurutuyor yağmur çiçekler kin döküyor ağaçlar nefret, bir yaprak bile kanatıyor toprağı!..
Yanmış yıkılmış yerlere benzetilmiş, yangın yerinden kalan manzarayla eşlenmiş duygular ve içini dökmüş şair, her şey nasılda çirkinleşiyor, yaşanası olgular varken ve yerini insana yakışmayan kin, nefret dürtüleri nasılda hayatı allak bullak ediyor.
Ve bağlıyor, insanın içindeki sevgi yani "surla" imgelenen anlatım , sağlam olduğu sürece her saldırı ya da yanmaya yüz tutmuş olgularda olsa sevgi her şeyin üstesinden gelir. Suda ki sevgiliyle, sevdiğiyle hayatın tüm olumsuzlarına karşı durduğunu ve sevgiyle aştığını belirtirken zaten gerçek sevgiyi yakalamış şair.
Anafikir olarak; sevgisi ve umudu tükenmediği sürece insan hayatla olan bağını koparmaz sevdiğini arar insan ömrü boyunca ya da eşini ve bulduğunda da o güçle ayakta durur yaşamın örselenmiş yanlarını iterek...
Bazı kaynaklara göre insanlar eşli yaratılmış, yani benzerini arar ömrünce bu arayış insanın ömrünü alabilir olsa da sevgi arayışı hepimizin içinde yaşama kaynağıdır.
Ne güzel dile gelmiş şiirin içinde ki değerler! Her zaman ki anlatım derinliği ve felsefi bakışla işlenen dizeler.
Beğenimle Sevgilerimle
Şiirle kal Sevgili Ömer Nazmi...
Neslihan YAZICILAR tarafından 10/28/2008 10:38:20 AM zamanında düzenlenmiştir.
üstadım küfün külü savruluyor havada,
ne demek...?
saygımla