Ey zulmü kılıf gibi giyenler,
Vicdanı pazarda satanlar,
Gücü hak, zulmü nizam bilenler,
Nerede kaldı insanlık, nerede adalet?

Aslandan korkup kaçan yaban eşekleri,
Hakikat çığlığını duymamak için,
Dört nala uzaklaşır, tozu dumana katar,
Sanırlar ki yolları nur, yönleri Salih...

Oysa başları eğik, gözleri kör,
Dillerinde hakkın adı, kalplerinde batıl,
Zalimin sofrasında ekmek kıranlar,
Mazlumun feryadına kulak tıkayanlar...

Gökleri delen ahlar yükselir,
Mazlumun duası semayı titretir,
Fakat onlar hala bir rüya içinde,
Amelleri boş, yolları çıkmaz sokak...

Allah üzerlerine necis yağdırır,
Yüzlerini çevirir rahmetinden,
Fakat onlar susmaz, kibirle yürür,
Sanırlar ki hala haktan yanalar...

Zalimleri besleyen her el,
Zulme ortak olmaktan kaçamaz,
Ey zulmü ayakta tutan gafiller,
Siz de o zalimlerden farksızsınız!

Hakikat çağırır, seslenir göğe,
Ama onlar kulaklarını tıkar,
Bir gün perdeler kalkınca anlayacaklar,
Fakat vakit çoktan geçmiş olacak...

Toprak bile kabul etmeyecek onları,
Rüzgar savuracak küllerini,
Bir zamanlar güçlü sandıkları,
Gözyaşlarıyla boğacak kendilerini...

Ey adaleti yıkan taş kalpli zalimler,
Ey zulmü alkışlayan sahte müminler,
Unutmayın, hesap gününe az kaldı,
Ve hak yerini bulacak, vakit tamamlanacak!

Bahadır Hataylı/20.03.2025/Namazgah/İST