bir kuş olsaydım omuzunda
küçük bir adam ve biraz düş
cennetten çıkıp gelseydin
bütün zebanilere inat ey aşk
ben seni asla terk etmezdim

kim ki ayrılık der işte keder
vatansız adamların namusu olmaz
bil ki inadına tek vatanımsın
ikinci kez gidemediğim diyar
niçin hep annem gibi ağlıyorsun

acı emziriyor göğüslerinden
evlatlık saz sancılı geceler çalıyorsun
ansızın belime saplanan ağrı
uyuşmuş sol bacağım gibi duruk çağ
kavuşmak isteyen de kim sevgilim

sonbaharın kırmızı sarmaşıkları gibi
her yanımı sarıyor sanki hüzün
boynuna alıç bağlayan şu çocuğa bak
kahkahaları yamalı bohça kadın
de haydi buyur yalnızlık denen ölüm

son bir gece bahşet bahçende
sonsuzluk öncesi bir sınır ihlali olsun
aşk niçin göçmen kuşların yoludur
sevgili değil koynuna girdiğin yar
giremediğin hep bir uçurum kenarı