ölü ana fikirhangi taşı kaldırsak altından kelimeler çıkıyor çok masum ve küçük karıncalar öpüyor dudaklarının kenarlarını deliren mısralarda ölüp ölüp dirilen neden her zaman benim oysa eğilmeden bükülmeden dimdik öpmek gerdanını mümkündür bir zürafanın yaşamak adına şimdi dizlerimdeki o derman içimde sakladıklarımdır yazmasak ölürüz asıl cevher gibi çatlayan damar damar dimağımızda sonsuz bir aşk var kaç kadeh kırdın ardımdan cenneti cehenneme satmış kaç şeytan çatlattın yar iki zulüm iki şehir iki satır malum şimdilerde senin eteklerinde çalan zil görüp göreceğin son mevsim bil ki hayata dair aşk ölü bir ana fikir henüz ayaktayken gel ben şehrini filler basmış Nasrettin’im |
dudaklarının kenarlarını
öpmek gerdanını
mümkündür bir zürafanın
kaç şeytan çatlattın yar
ben şehrini filler basmış
Nasrettin’im
çok kıvrak bir zeka...pes...