FERDİCE
Bir değil çok fazlasını etkileyen özel sesti
Sevgide empatiyi çağrıştırdı hem de estirdi Dedi ki “Sen olsaydın yerimde” anlaşılmaya Yoktu onun edebinde öfke, kibir ve riya. “Günaha girme” derken önlemekti hezeyanı En saf duygularla korumak ve beslemekti o aşkı Amacı binlercesinin diline pelesenk oldu, yankılandı Düşenlerin bu uğurda yalnızlığını ta yürekten paylaştı. Sanıldı ki her acıya evrilende küsülürdü hayata Oysa özlemleri de getirdi dile sanki bir rüya Ben de özledim ben de, mısraları pek sevildi Bir içten bakışta, seste, gülüşte buldu teselliyi. Sitem etti yerinde şehre, dönmekti gayesi köye Ortalama her katmanaydı sesleniş hep öze Ve dedi ki faniliğine vurguyu yaparken Emmoğlu`na Buradayım, geldim işte, seni bulabilseydim keşke! Gençlik hezeyanlarından değildi, her yaşa eğildi Bizden öncekilere, sonrakilere, tartışmasız değişti. Sevgi öznesinin kaldırdı sınırlarını, ebedileştirdi Birkaç dörtlük ve muhteşem ezgileriyle içe sinmişti. Kaleme alan oydu eserlerin çoğunu, kiminde çalan Bir sanatkara bence de budur tam da yaraşan İlk albümünden sonuna dek dinleniyorsa halen Bir derince iz, hissediş, esiştir sevgide, gerisi yalan… Çizgisi aynıydı, tarzından vermedi hiç taviz Bu yüzden kitleler hoşnuttu olmadılar mütenai Her çağa uzanıştı şarkıları sınırı yoktu bitimsizce Bir biteviye ses ki duygularda, zamana meydan okuyan Esaslı sevgilerde yüreklerin durağı O, hem de Ferdice. Oğuzhan KÜLTE |