Gökgerdan
yağmura gebe bir bulut taburuyla
yamalıyorum yüzümü arıklarımdan sızan gözyaşı hüznü oluyor çayır kuşlarının gel gökgerdan bakışınla süz yüreğimi ç’ayyaş gözlerinle dokun ve mermerden ellerini koy göğsüme böğürtlenlerin kızardığı bir mevsimde yağmurlu şarkılarınla gel tınısı ayazda açmış gül çiy düşmüş üstüne sesinin yırtıldı t’ellere takılan aklım örselendi ruhum kalabalıklaştı içimin vagonları ~diktim ellerime yalnızlığı ~ gel a r a l ı k sızmadan kapıdan ocakta küllenmeden kimsesizliğim şu’bat(ak)lıktan çıkar beni ~ çırılçıplak bir aşkla güneşi selamla~ |
tebriğim ve saygım ile