ESRİMEŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kendime yürüdüğüm yol , yüzüme çizdiğim kader... keşiş dağının sakalından sarkan vakit mor bir gölgenin destanıdır u z u n yol yürüdük sıska taşların kaburgasında yol boyunu aşmış şilanlar belime sarm’aşık söğüt dolu’su’izan bıraktı içine göçmüş bu körlük kimin yurdu dilime inme inmiş faş eylemiş sırını ilmimin fitne kaçmış kulağına fitil döşerken surların yatağında mermer benizli yosmaların tomurcuk düşlerine piç geceler yaltaklanır deniz üzerine gelir bir sıkkımlık ahın geç t i toy atlar şahlanır dizginlenmez fikirleri kasıklarında gölgesine namlu doğrultmuş gül açar tenimde ahraz bir yara fısıldadıkça kan’ar... yüzüme tükürüp alkışlıyorum ağzımı konar göçer bir yurt buluyorum inanmadıklarıma Şiiri, güne değer gören , Edebiyat Defteri ailesine teşekkür ediyorum. 🍀 |
Kaç defa okudum şiiri sayısı yok sevgili Yanılgı ustası
Günü fazlasıyla hak etmiş güzel mi güzel bir kalem.
Bazı şiirler böyledir, bir hikayesi vardır, ama o hikayenin içine girdiğinde insan bir bakar ki kendi hikayesini adımlıyor aslında.
Kendimize doğru yürüdüğümüz bir yol yaşam. Herşey de bu yola dahil. Ama geç kalmışlıklarımız ama inicitip incindiklerimiz, pişmanlıklarımız ve iyi ki ' lerimiz.
Bazen kendimizden uzaklaşıyoruz sanırız ama bumerang gibi biraz yaşam. Ne kadar uzağa atsak da yine kendimize döner.
Çok çok güzeldi şiir. İçtenlikle tebrik ediyorum.
Sevgilerimle her zaman 🌸