23
Yorum
69
Beğeni
0,0
Puan
1240
Okunma
Kendime yürüdüğüm yol , yüzüme çizdiğim
kader...
keşiş dağının sakalından sarkan vakit
mor bir gölgenin destanıdır
u z u n yol yürüdük
sıska taşların kaburgasında
yol boyunu aşmış şilanlar
belime sarm’aşık söğüt
dolu’su’izan bıraktı
içine göçmüş bu körlük kimin yurdu
dilime inme inmiş
faş eylemiş sırını ilmimin
fitne kaçmış kulağına
fitil döşerken surların yatağında
mermer benizli yosmaların
tomurcuk düşlerine
piç geceler yaltaklanır
deniz üzerine gelir
bir sıkkımlık ahın
geç t i
toy atlar şahlanır
dizginlenmez fikirleri kasıklarında
gölgesine namlu doğrultmuş gül
açar tenimde ahraz bir yara
fısıldadıkça kan’ar...
yüzüme tükürüp alkışlıyorum ağzımı
konar göçer bir yurt buluyorum inanmadıklarıma
Şiiri, güne değer gören , Edebiyat Defteri ailesine teşekkür ediyorum. 🍀