ürkekbir şey söyle balıklar gibi özgür kuşlar ve hiç susmadı gökyüzü dalgalara bir nefes gibi esti çığlıklar hani yamalı yıllar birikmişti tenha unutkanlıklarda bir iz düşümüne maviye boyamıstı kuşların gagaları denizi ise yeşile güldüren hep çocuk uzaya yakınım der gibi gözleri hep deryada varamadığını söylemek dilsiz acı kazağının rengi neden mavi dedi akıllı çocuk sustu birden dizlerine düştü kuru yağmur damlarını topladı rüzgar bağırdı hayatın en ufak bilgesi zaman sus dedi yakın bir noktada oturan karımcalar renk körü ondan bu renk bulutlar kadar saftı çocukluk arkadaşım olan hayel büyüttü iç seste uyumanın keyfini gece soğuk Anne sen ört üstümü korkular yağardı sen öp ruhumu aklım acıdı sustum nerdesin körüm |