Üşüşmecezadır insan ne kadar gerçek o kadar yalan kendine bilsen, aç kapa gözlerini bitecek kutlu an uçup gidecek göğüs kafesinden çırpınan mutlu kuş iki yana düşecek kollar insan kendine şifa kuyu tevekkülse insan insana a sır çağırdığında gelmezse mutkak değer doğum ile ölüm arası açılan yara aşk en âlâsından aşk kanattır kanatır kurtuluşu ruhun çileli kafesinden bilsen, küllenip küllenip doğduğumu arafta kül dersem kanat çırp! Sude Nur Haylazca (Vaha Sahra) |
ben her geceyi kirletirken içimde senin izlerinle,
sen, ruhumun yarım kalan her duasında,
bir çığlığın bıçak gibi sessizliğe düştüğü o anda,
orada duruyor, gözlerimden sızan boşluğa bakıyorsun.
ben sana yabancı, sen bana,
ama yine de kanıyor bu yara, her seferinde daha derinden,
çünkü sen her gözyaşımın ucuna bir ateş koydun,
ve şimdi ben yanmayı öğreniyorum, senin olmadan, senden uzak.
tebrikler