önemli olan gözlerini açmak
sonra nasıl olsa başlar günün koşusu
kendi içini doldurur şehirler
yanaşan vapurun ipini yakalamak gibi
akıp gideriz peşine umutların
her saati ayrı gölgelenir taşların
süs verme çabası ince bir ayrıntı
yaralar sarılsın diyedir
hastanenin önünde bekleşen telaş
rüyaları kentin dışına sarkan
aynı rüzgarların bir birini tanımasıdır
sevgi kardeş ağaçların yüzüne vuran
ve şehrin duvarlarından geçen esinti
bu koku bir ırmağın
aşkıdır
diye bir şarkı söyleyebilir taksici
dalı budayan elle kitabını okuyan el
veya
ekmekçiden çıkan bir
çocuk aynı sahnenin değişmeyen oyuncuları
biri susarak geçer kaldırımı
biri ıslık çalarak patikayı
oradan oraya dönüp durur yollar
doğduğu yerde ölenle
doyduğu yerde ölen arasında
ilk perdeyi
güneş aralar
sonra
yağmur sonra
yıldızlar ve ötesinden
bize selamlar gönderirler.