çiçekler ışığı sağdığı ara
kirpiklerine dokunuyor dünya
güneşe değen ellerin
serin çimenler ve sırtında huzur
sadece ırmağın sesi
ve saklanırken kaybettiğin buğu
beyazın üstünde kırmızı gelincikler
nefesine karışan ahengi arıyorsun

yeniden söyledik rüzgara
yapraklar solana dek yeniden
yollar bitmiş bir sonsuzluğu diriltiyor
yağmurun kokusu
kavuştursun bizi yeniden

azalmasın çiçeklerin şarkısı
ışıklar küsmesin gölgelerine
gözlerini gözlerime değdirdiğinde
bir daha başlasın hayat

notalarını eteklerine savuran fısıltı
çağrısını yenilediğinde
bulutların rengi ne olursa olsun
karamsarlık çökmesin içine
beyaz dualarına sarılıp göğün
rengarenk sevgiler dolsun yüreğine

çiçekler ışığı sağdığı ara
dünler hatırlanmaz olacak gelecek hiç
günün kendi isteği eğilip kalkan
kanayan kabuğumuzun eski yarası
dokununca azalacak bir arzu değil
bir ağacın iki dalıyız sadece
göğü dinleyen.