çiçekler ışığı sağdığı ara
kirpiklerine dokunuyor
dünya güneşe değen ellerin
serin çimenler ve sırtında huzur
sadece ırmağın sesi
ve saklanırken kaybettiğin buğu
beyazın üstünde
kırmızı gelincikler
nefesine karışan ahengi arıyorsun
yeniden söyledik rüzgara
yapraklar solana dek yeniden
yollar bitmiş bir sonsuzluğu diriltiyor
yağmurun kokusu
kavuştursun bizi yeniden
azalmasın
çiçeklerin şarkısı
ışıklar küsmesin gölgelerine
gözlerini gözlerime değdirdiğinde
bir daha başlasın hayat
notalarını eteklerine savuran fısıltı
çağrısını yenilediğinde
bulutların rengi ne olursa olsun
karamsarlık çökmesin içine
beyaz dualarına sarılıp göğün
rengarenk
sevgiler dolsun yüreğine
çiçekler ışığı sağdığı ara
dünler hatırlanmaz olacak gelecek hiç
günün kendi isteği eğilip kalkan
kanayan kabuğumuzun eski yarası
dokununca azalacak bir arzu değil
bir ağacın iki dalıyız sadece
göğü dinleyen.