yağmurun getirdiğinden söylüyorum
ıslak bir düşün kavuşmasıdır kapanınca gözlerim
böylece bir kaç adım sonra durup
körleşen en güzel duygularımı
parmak uçlarımla süsleyeceğim

bastıran sesin tanrı şarkısı olduğuna inanıyor
pencere önünde içi boşluktan daha boş
bütün durgunlukların dalgınlığından çekilmiş
niyetini fısıldıyor karşı binaya

istem dışı kulaklarıyla yokluyor yokuşu
çatılar arasında saklı karanlıkların
ayağı sarkıyor dışarıya
örtüşmemiş kapı kenarları
kaldırımlara uzayan merdivenler
sıcak ve soğuk duvarların devamı
sokağı avutmaya yetiyor

yüzleri silik ve ölümün basit oluşunu kutsayan
o heyecansız an
biri bir sözü çoğaltırken
uykusuna yenik düşen başların rehaveti
tadı dingin sağanağa karışıyor

oynaşan dalları dinliyoruz
suyu saran eğimleri
ve derinlerin adaletinde
karıncaların bitmeyen talaşını

burnu sızlayan çiçekler ve sevgi
yordukça bulutun düşüncesini
ışığını topluyor güneş
yağmurun ötesinde.