Bir avuç külden mi doğar diriliş,
Bir parmak kalkar göğe, ses olur hepimiz.
Ne ateş söndürür o alevi, ne toprak gizler direnci,
O, tevhide yükselen bir şehidin son sözü.

Küller arasında yanan bir inanç,
Ne zalim susturur ne korku sarsar,
O el, her şey biter derken kalkar,
Ve Allah’ın ismiyle güneşi karşılar...

Toprağa karışan beden,
Semaya yükselen bir niyet,
Bu bir çağrıdır yüreklerden,
Karanlığı boğan bir aydınlık, bir hikmet...

İsrail’in demir elleri dokunur bedene,
Ama ruhu çoktan kanat açmış,
Bu parmak dimdik,
Hakkı işaret eder bitmeyen aşkla...

Bir kelimeyle vurur yere her zulmü,
Bir kelimeyle büyür umut,
La İlahe İllallah der o işaret,
Ve tüm dünya duyar o şehadeti...

Sürer bu dava,
Zalim kırar kılıcını bile bile,
Ama şehidin parmağı,
Göğe kalkmış bir bayrak gibi durur...

Sen ey şehit,
Sadece bir ceset değilsin,
Sadece bir isim, bir anı değilsin,
Sen inancın zaferini yazan kalemsin...

O parmak ki susmaz,
O el ki sonsuz bir daveti taşır,
Yükselir gökyüzüne,
Her bakışı Allah’ın adını fısıldar...

Küllerle örtüldü belki bedenin,
Ama o alev, sönmedi asla,
Sonsuzluğa yükselen bir sancak,
Her zerresi şehadet aşkıyla doludur...

Ey tevhidin elçisi,
Senin mücadelen bu dünyaya kazınmış,
Ve biz biliriz,
O parmak asla yere inmez.

Şahadet Parmak İzinde

Bir avuç toprak, bedeni sararken,
Eller semaya kalkmış, haykırır hâlâ,
Siyonist zulmün ortasında bir nur gibi,
Yükselir göğe, imanla dolu bu el...

Bu parmak, ah, ne çok şey anlatır,
Bir şehidin aşkı, Allah’a sadık kalbi,
Gözyaşı dökse de ardında kalanlar,
O bir umut ışığıdır, yürekleri dağlayan...

Kanlı topraklar üzerine düşen beden,
Bir bayrak olur, direnir ölüme inat,
Her darbeye, her zulme karşı,
Bu el, Allah’a uzanır, hakikate şahittir...

Ne kurşun, ne ölüm sindirebilir onu,
Yüreğinde iman, gözlerinde cennet,
İsrail’in karanlık gölgeleri arasında,
Şahadet gülü açar, kanla sulanır toprak...

Her şehit bir çınar gibi kök salar,
Kırılmadan, bükülmeden, eğilmeden,
Bu parmak, işaret eder sonsuzluğu,
Bir umut, bir direniş, bir aşk nişanesidir...

Gazze’den Kudüs’e Filistin’in her köşesine,
Direnişin ateşi yanar, bu ellerle yükselir,
Bu el, zafere susamış bir çığlık,
Şehadetin sevinciyle sevgiliye yürür...

Her parmak ucu, Allah’a doğru çevrili,
Bu bir ses, bu bir çağrı, bu bir davet,
Zulme karşı inancın, direnişin adı,
Şehitlerin duası, semaya uzanır gider...

Sen ki, şehadeti böyle simgeledin,
Yaktın kalbimize aşk ateşini,
Toprağa düşen her damlanla,
Dünya bilir ki adalet bir gün gelir...

Ey direnen ruh, ey aşkı canda taşıyan,
Senin bu parmağın, bir hakikat yolcusu,
Şehadet, hayatın gerçek hediyesidir,
Ve o parmak, cenneti gösterir hedef bellidir...

Bahadır Hataylı/24.10.2024/13.50/Namazgah/İST