Eylül yalnızlıklarımda mor bir çağrıdır zaman
Uzaklarda bir şarkı, eski ve hüzzamdan
Gurbet doldurulmuş zarflarda günün batışı
Bütün mevsimler çaresiz sensizliğinde
Baharı unutmuş kuşlar, seviler ağlantılı

Ümit’in dizeleri dudaklarımda susmaz
Biraz şarkı, biraz eylül, bir yağmur
Sevda öyle korkak değil, vurulur gider gözlerine
Bir hüzündür tünüyor , yüreğimin böğürtlenlerinde
Şiir gibi akşamlar iniyor usulca ufuklarına
İçimi ürperten bir rüzgar okşuyor saçlarımı
Yarışan yağmur damlacıkları ağlıyor penceremde

Uykularımda masal anlatır düşlerim, mavi mavi
Şimdi dizelerimde ağıdı başlıyor şiirlerimin
Hüznün şarkılarıdır ıslıkladığım
Uzaklarda bekçi düdükleri çınlatır geceyi
Bir beşinci dakika gönlüme ayrılık yağmuru düşeli
Başlar yine içinden çıkılmaz görkemli yalnızlığım
Artık bu şehrin tüm ışıkları mutlu
Neden, nedendir ki
Bir acı haykırış duyduğum

Yine de bilemediğim
Kalbimde sızlayan yaralar var
Nedir duyduğum bu gece huzursuzluğum
Simsiyahtır geceler, düşlerimse yorgun
Bir uzun ayrılığın eseridir sanki bu
Tüm yıldızların şarkı söylediği bir güney akşamında
Yitirdim umutlarımı delişmen rüzgarlarda
Ayrılık yağmurları getirdi kapkara bulutlar

Avutamıyorum gönlümü sensiz
O kapkara uzanan ellerdi ki
Düşlerimi dilim dilim kestiler kör bir bıçakla
Dokunsalar ağlayacağım
Susmayan şarkılara, feryad edip bağıracağım
Öyle yıllar geçti ki farkında olmadım
Yaşayıp yaşamadığımın
Oturupta bir cam kenarına
Gözlerim dolu dolu
O, tarifsiz acıyla
Akşamların özlemi gözlerinde koyulaşan
Doğmamış sabahlar
Kimsesiz acılı bir serçe, fecirden seslendiğinde
Hatırlanmasın bırak !
Uzaklardaki unutulmuş şarkılar

Ne vardı sanki
Özlemin buruk buruk
Yaralar açmasaydı içimde

Günay Koçak

23. 10. 2024