Orada bir yerlerde varsın ya… Dolduruyorsun ya bir boşluğu… Isıtıyorsun, bir şekle bürüyorsun, Bir anlam veriyorsun ona… Bu bile yetiyor Nefessizliğimden kurtarmaya beni…
Canın kahve çekiyor mesela, Kalkıyorsun yerinden; Daha bir varlık kazanıyor gölgen Koridordan geçerken… Bacaklarını, kollarını hissediyorsun… Az önce öyle otururken olmadığı kadar Ete kemiğe bürünüyorsun.
Suyu ısıtıyorsun, Fincanı alıyorsun raftan… Tam o temasta işte; Kulbunu tutmuş fincanın, Masaya koyacakken, Alâkasız bir anda, Kahve kokusu buram buram tütmeden önce…
Süzülüp geliyor boşluktan Bir gölge, elinde fincan… Bana mı benziyor ne; Fincanı tutan o kadın, Kahve keyfini çok seven..?!
İşte o anlar var diye gülümsüyorum ya şimdi böyle!.. Nefes almaya çalışırken, penceresiz; ‘Pencere ol’ diye bana Tekrar tekrar hatırlatıyorum kendime O anları…
Apansız yakalayan seni, Zihninden kovmaya çalışırken gölgemi… Beni hâlâ var eden sende…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
PENCERESİZ şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
PENCERESİZ şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Bir şekilde gelip pencere açmalı bu odaya.Kahvesi hazır, sogutmamalı ve bekletmemeli sizi.
Şiire tebriklerimle. Portre gibi bir şiirdi yine. Bu konuda çok mahir kaleminiz.
Selam ve Sevgilerimle...