Kıyı
Üzerimde sökük hırka, yıldızlara açılan düş kuytusuyum.
Ayan beyan serap yüzümde yüzün. Kanayan sahrama vaha gülüşün. Yakub’un hasretiyle kuyuya dolan gözyaşıyım. Tabuları yıkmış Züleyha’nın kudretli sevdasıyım. Ey semaya açılan kuyum, ey aşk âmâyım! Sual olunmaz hikmetinden, andayım! Kardeş b’ağıyla itildiğim karanlıktayım. Sıkı sıkı bağlı kabuğum, yarayım… Yakub çağrısıyla sus inleyen kuyu. Sabahı elleriyle ışıksız gözlere süren Yusuf. Züleyha narın darında, bulana dek Yaradan’ı! Ey, müjdelenip, mühürlenen vuslat! Kıyına vurdum… Sude Nur Haylazca (Vaha Sahra) |
Güzel bir eser
Kutladım değerli dostu eseri
Şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça kal