Karabulutlar savrulurken göğü delercesine,
Nehrin sesi yankılanır ürperterek gelir sineme,
Turnalar ve kazlar süzülür semaya yükselir,
İçimdeki dertler saklanmaz, gözyaşıyla dökülür,
Ağlamazdım ben ama yaşlar boşalırdı sessizce;

Toprağa karışır hüzün, yağmurla aynı anda,
Bir fısıltı olur çimenler, dertlerimle savrulsa,
Bedenim ağır, ama ruhum bir kişnemeyle kalkar,
Şahlanan bir at gibi, zincirlerini parçalar,
Karanlık gecelerde yeniden can olur bana;

Sessizlik sarar dört yanımı, fırtınaya yenik,
Her düşüşümde, kalbimde doğar bir çığlık,
Kül olsam da yeniden doğarım küllerimden,
Her yara içimde umut taşır derinlerden,
Yüreğimdeki ateş sönmez, yollarım belirmeden;

Gözlerimde dolan yağmurlar, içimde bir nehir,
Kendi denizime akar, sanki içimdeki şehir,
Ağır yükler taşır her damla, sessizce yürür,
Ben durdukça ruhum göklere uzanır durur,
Zamanla silinir mi bilmem, bu kalbimdeki iz;

Her bir rüzgar öpüşünde yankılanır dertlerim,
Görkemli dağların ardında saklıdır serzenişim,
Ağlamam belki, ama taşar içimde volkanlar,
Yine de her adımda gücümle kırılır yollar,
Bedenim kısılır fırtınaya, ruhum hep şaha kalkar,

Bahadır Hataylı/08.09.2024/01.30/Sancaktepe/İST