Falın f’sine inanmazdım
Hiçte sevmezdim o meymenetsiz falcıları
Koştur koştur falcıya gidenleri içten içe küçümser
İskambil kağıtlarında aşk arayanlara
Katıla katıla gülerdim

Şimdiyse… “Üç vakte gelecek” desinler diye
Falcılara şaklabanlık yapıp
Kahve fallarımda sen çıkasın diye
Ters dönmüş fincanlara el altından rüşvet veriyorum

Öyle afili gittin ki…
Ben bile
Hani şu yaşlı köpeğini ormana bırakır gibi bıraktığın ben bile
Şapka çıkardım gidişine

Yarasını yalayan hayvanlar gibi acımı yaladım da
Bir gün bile kan değdirmedim lepiska saçlı aşkımın dişine

Çapraz sorguda seni sordu Devrin afet-i devranları
“Kim, seni bu hallere düşüren kadın kim” dediler
Kimseye zikretmedim adını
Haydudu eşkıyası yolumu kesti de ser verip sır vermedim

Kırk yamalık gibi üstümde sırıtıp
Bir papaza giydirilen derviş hırkası gibi yakışmasa da üstüme sensizlik
İsyan edip, baş kaldırmadım sevdama

Bir kıvılcımla yanan ormanlar gibi içten içe yanıp
Fırtınanın devirdiği ağaçlar gibi kederlensem de
Her gece aşk yanığı ellerimle yıldız topladım saçlarına
Belki obsidyen karası saçlarına takarsın diye..

Ölüm dediğin mezara girmekse sevdiğim

Er kişi niyetine
Her mezara ben gömüldüm
Sen içimde ölme diye…