Kitap arasında kurumuş güllerin hüznü kaldı senden
Kül tablasında unutulmuş bir sigaranın
İçten içe yanmışlığı
Kum fırtınasına yakalanmış bir bedevinin
Kıblesini şaşırmışlığı kaldı


Sahipsiz akvaryumlar gibi küflenip
Anahtarı kaybolmuş bir kilit gibi paslandım da
Ağaç kovuğunda eşini bekleyen sincaplar gibi
Bekledim seni…
Kilitledim kalbimi
Nöbet bekler gibi bekledim.


Kızılırmak gibi uzadı
Karadeniz gibi coştu da yokluğun
En kallavi fırtınada bile uğramadım başka bir limana
Bir gün bile sabrı çatlayıp, şivesi bozulmadı sevdamın
Aşüfte suların kirli yatağında
Halel getirmedim sevdama


Teşne bir yağmur duası gibi hep seni fısıldadım
İçimin çölüne
Ateşe sevdalı ateş böcekleri gibi hep sana uçtum
Hep seninle soğuttum
İçimde soğumayı unutmuş cehennemi


Bir maden ocağı gibi kazdılar da kalbimi
Kimselere zerre vermedim
Sana sakladım içimdeki cevheri
Hınca hınç
Seni gizledim içimin labirentlerine
Belki bir gün gelir de
Kazma kürek kazarsın diye…


Bir gün bile kar suyu içirmedim
İçimin harlanmış metaline
Acısından inci doğuran istiridyeler gibi acımla seviştim de
Sana ayırdım kurak dudaklarımı
Belki bir gün gelir de ıpıslak öpersin diye…


Sen, yeni aşklara yelken açıp
Dipsiz mutluluklara kadeh kaldırırken
Ben şizofren çığlıklar astım gök kubbeye
Her gök gürlediğinde
Belki avazımı duyarsın diye…