“Sendemi böyleydin
Yoksa… Ben mi böyle pis sevdim”

...

Hiç kimse görmese de
Ben şahidim
Yıldızlar sana gülümserdi geceleri
Konuşsan, yedi uyuyanlar uykusundan uyanır
Sussan, bulutların dili tutulur
Ağlasan, şiirler kendini alkole vururdu

Bir çöl prensesi gibi gelirdin bu örümcek kafalı şehre
Ölü toprağını atardı üstünden şehir
Caddeler, sokaklar cıvıldaşır
Bu somurtkan şehrin etekleri zil çalardı
Bütün kuşlar Fidayda’ya durur
Zemheride çiçeğe öykünürdü parklar, bahçeler

Bir yüz görümlüğü görünce seni
Gözler göz olduğuna şükrederdi
Bir gülerdin…
Bir gülüş bu kadar mı güzel olur
Gülüşünün çınladığı her yere can gelir
Tuz yanığı yanaklarda güller açardı

Bazen, çapkın bir rüzgar hafifçe uçururdu eteğini
Bilumum esnaf
Tefeciler, büfeciler aç gözler ile cama yapışır
Seyyar satıcıların nefesi kesilirdi
Eski tüfek hovardalar ağarmış bıyıklarını bükerken
Yeni yetme çapkınlar dut yemiş bülbüle dönerdi

Aşk varsa eğer
Bu öküzün boynuzunda ki yalan dünyada aşk varsa
Aşk sendin…

Yalanım varsa kırılsın kalemim
Hafif meşrep yaz yağmurları şehvet olup yağardı da çölüme
Bir damla bile düşürmezdim üstüme
Kimselerle bölüşmezdim kurak yüreğimi
“Hadi bize gidelim” diye başlayan her sözü
Duysam da, duymazdan gelirdim

Hiçbir vakit şivesi bozulmazdı sevdamın
Kafesin kapısı açık olsa da kaçmayan kuşlar gibi
Ne senden başka bir yere uçardım
Nede kimseyi alırdım kafesimden içeri

Seni bekleyen boş tuvaldim ben
Senin renginden başka bir renk
Kirletirdi beni…